In de bouwwereld zijn er anno 2015 verschillende manieren om een opdracht in de markt te zetten. Voor elke vorm is wat te zeggen, maar wordt de opdrachtgever er uiteindelijk blij van? Zijn wens zal zijn dat hij de laagste prijs betaalt voor de hoogst mogelijke kwaliteit. In werkelijkheid loopt het echter vaak anders...
Je krijgt niet altijd wat je denkt
In de bouwwereld zijn er anno 2015 verschillende manieren om een opdracht in de markt te zetten. Voor elke vorm is wat te zeggen, maar wordt de opdrachtgever er uiteindelijk blij van? Zijn wens zal zijn dat hij de laagste prijs betaalt voor de hoogst mogelijke kwaliteit. In werkelijkheid loopt het echter vaak anders...
Een installateur kan bij een offerteaanvraag alternatieven aanbieden om in elk geval bij zijn leveranciers enige onderhandelingsruimte te creëren. Om echter iets als alternatief toe te laten moet niet alleen de kwaliteit overeenkomstig zijn, maar ook de exploitatiekosten. Juist dat laatste wordt nogal eens uit het oog verloren. Er wordt dus een niet reëel beeld geschetst in de offerte, na oplevering eindigt immers de relatie met de opdrachtgever?
Een voorbeeld: voor een project dat ik onlangs opstartte kwam de installateur met een alternatief voor de verlichtingsinstallatie. Doelstellingen waren een optimale lichtopbrengst en een besparing op de energiekosten voor de opdrachtgever. Het voorstel zou voor de opdrachtgever een investeringsvoordeel van €5.000,00 euro betekenen. Helaas was aan de aandacht van de installateur ontsnapt dat de energiekosten over de looptijd van de armateuren rond de €100.000,00 euro hoger waren.
Bovenstaand verhaal zou eigenlijk pleiten voor een offertevorm op basis van KPI's en prestatie-eisen. Dit is echter ook niet altijd het gunstigst, vanuit de opdrachtgever bezien. Verwachtingen en eindresultaat liggen nogal eens uit elkaar en de opdrachtgever krijgt dus niet altijd wat hij in zijn beleving verwacht. Datzelfde maakte ik ook vorige week mee. Ik stuurde mijn zoon naar de winkel voor twee blikken met erwten. In mijn beleving was mijn opdracht niet moeilijk en ik had over de prijs wel enigzins een idee. Hij kwam echter thuis met twee blikken met een extravagante prijs én met het verhaal dat ze duurzaam geteelt waren volgens de winkelier. Ze waren waarwchijnlijk nog net niet stuk voor stuk in het blik verpakt. Mijn verwachtingen waren duidelijk anders dan waar hij uiteindelijk mee thuis kwam. Een voorbeeld van hoe het volkomen uit de hand kan lopen door de drang naar verkoop vanuit de leverancier.
Welke vorm van offerteaanbod er ook plaatsvindt, garandeert niet dat een opdrachtgever ook krijgt wat hij denkt te krijgen. Best gek, want je zou verwachten dat de aanbieder de intentie heeft een jarenlange relatie met de opdrachtgever op te bouwen en in stand te houden op basis van wederzijds vertrouwen. Een reëel offerteaanbod lijkt mij de eerste stap in de goede richting.
Bron: K&S, jaargang 35, november 2015, nummer 11